Een grafkelder is een gemetseld of een uit betonnen elementen bestaand graf. De ingang van een grafkelder (graf) mag zich volgens de wet niet in een kerk of een ander gebouw bevinden. Tenzij het gebouw speciaal voor de grafkelder is gebouwd, zoals een mausoleum*. Een grafkelder wordt meestal afgesloten door een betonplaat, welke wordt bedekt met aarde, grint, en/of door een grafsteen.

Een mausoleum is een gebouw, meestal boven een grafkelder. Het kan echter ook een gebouw zijn zonder grafkelder, waarin de kist(en) van een of meerdere overledenen op planken aan de muur staan of op de vloer. Volgens de wet mag alleen bij een mausoleum de ingang tot de grafkelder zich in het gebouw bevinden.

Het woord mausoleum komt van koning Mausolus. Hij was koning van Karië en werd in 352 voor Christus in Bodrum (nu Turkije) begraven. Het was een zeer groot en imposant graf onder andere voorzien van gebeeldhouwde paarden en zuilen. Rond 1500 is het door de Italianen gesloopt en werden de grafonderdelen o.a. gebruikt voor huizenbouw ter plaatse. Delen van het originele graf kunt u bezichtigen in het British Museum in Londen.